KUBECZKI MENSTRUACYJNE | CZY SĄ BEZPIECZNE W STOSOWANIU?

Ciężko jest mnie wyprowadzić z równowagi, ale udało się to uczynić Twórcom promującym bez najmniejszego krytycyzmu niezwykle szkodliwe społecznie treści gloryfikujące stosowanie kubeczków menstruacyjnych. Dzisiaj napiszę najbardziej konkretny i zwarty artykuł w mojej blogerskiej historii - dlaczego mogą one nie być całkowicie bezpieczne dla miesiączkującej kobiety?

Zacznijmy od samego początku. Będę do bólu logiczna. 

Nie ma idealnego rozwiązania dla młodych kobiet w tym jakże trudnym czasie menstruacji - a z pewnością nie są to rozwiązania ekologiczne. Równie nieekologiczna jest antykoncepcja mechaniczna, czy większość świadczeń medycznych gwarantowanych - nikt na tym polu nie kwestionuje słuszności proceduralnej, więc tym trudniej jest mi zrozumieć osoby, które nie dostrzegają czarnych stron metody "kubeczkowej". A krew - umówmy się - jest materiałem biologicznie niebezpiecznym.

Wychodzę z prostego założenia, że osoby świadomie promujące i uznające kubeczki menstruacyjne za w pełni bezpieczne, powinny być konsekwentne w swym działaniu i z taką samą pewnością w głosie prosić na przykład operatora na sali o niemycie rąk, czy też brak jałowości podczas bezpośredniego dostępu do pęcherza moczowego (procedura zakładania cewnika) - czekam na ten moment, gdy w końcu internetowi znawcy zostaną rozliczeni za swoje słowa, które aktualnie uderzają o kamienny mur braku jakiejkolwiek odpowiedzialności cywilno-prawnej. To nie jest szaleńcza lustracja, ale nie przekładajmy wizjonerskiej fantasmagorii naturalnego środowiska ponad bezpieczeństwo i zdrowie jednostki. Miejmy też trochę wyobraźni i spójrzmy choć przez chwilę dalej niż czubek własnego nosa - to jest naprawdę pomocne. 

Moja ogólna niechęć wynika z prostych, logicznych połączeń. Ciało obce we wnętrzu dróg rodnych kobiety nie jest bezpiecznie - co więcej, jest źródłem wielu powikłań zdrowotnych, szczególnie, gdy znajduje się w nim materiał niebezpieczny biologicznie - wymagający natychmiastowej ewakuacji. 

Kubeczek należy zamontować w pochwie, w pobliżu szyjki macicy. Oczywiste jest również to, że należy go opóźniać i tym samym - montować wielokrotnie. I tutaj dostrzegam już kilka problemów natury typowo fizykalnej. Ciało obce we wnętrzu dróg rodnych jest czymś nienaturalnym dla kobiety - gimnastykuje brutalnie mięśnie dna miednicy, utrzymując je w ciągłym, wysokim napięciu - może to być pozytywny aspekt u kobiet mających osłabione czucie, ale będzie to jedynie mechanizm kompensacyjny. Nie jest to jednak zjawisko akceptowalne fizjologicznie i w niedalekiej przyszłości nadmiernie spięte mięśnie w końcu z mięśni tonicznych, staną się wyćwiczonymi, niefunkcyjnymi mięśniami fazowymi. To nie jest entuzjastyczna wiadomość. Nadmierna, niepulsacyjna i ciągła wysiłkowość mięśni dna miednicy (do której dochodzi również na skutek ciąży, otyłości, nierozsądnych ćwiczeń) prowadzi w konsekwencji do rozluźnienia i upośledzenia siły mięśniowej i tym samym do obniżenia narządów rodnych, osłabienia funkcyjności zwieraczy, czy zmniejszenia doznań seksualnych. Kubeczek częściowo się zasysa, ale to nie wystarcza, ileż osób może go nawet podświadomie podtrzymywać wysiłkowo, na przykład podczas ruchu? Kwestionuję również bezpieczeństwo montażu, gdyż wielokrotne umieszczanie ciała obcego w przekrwionej, nierzadko wysuszonej i zmuszonej do skurczu pochwie skutkuje urazami mechanicznymi, a w szczególności - uszkodzeniami wstępującymi szyjki macicy. Dzieje się to szczególnie okrutnie, gdy kubeczek jest niedopasowany pod względem wielkości, sprawiając przy tym ogromny ból. Sytuacja ta jest bezpośrednim zagrożeniem zdrowia, gdyż na skutek uszkodzeń na takiej szyjce mogą powstawać nadżerki i polipy (nawet jeśli kubeczek jest pod względem rozmiaru dobrany prawidłowo), co jest tożsame z rozwojem na wysokich piętrach infekcji, krwotoków, czy w dalekiej przyszłości nowotworzeniem w obrębie tej części macicy. To najgorsze sytuacje, do których wcale nie musi dojść, ale może, a wpływają one bezpośrednio na płodność i życie kobiety. Czy osoby, które umieszczają bezkrytyczne recenzje kubeczków tkwią nadal w swojej zaawansowanej mitomanii, twierdząc, że największą wadą tej rewolucyjnej metody jest możliwość przerwania błony dziewiczej? Ta wada jest oczywista, ale warto zreflektować nieco głębiej. 

Nie zapominajmy, że mamy jednocześnie materiał niebezpieczny biologicznie, również, a przede wszystkim, dla samej kobiety. Krew miesiączkowa. Jest to krew, która w prawidłowych warunkach zbiera się przez niemal cały miesiąc (+/-) w endometrium macicy, i jeśli jej odpływ jest prawidłowy, zgodnie z cyklem miesiączkowym, jest swobodnie ewakuowana. Pragnę podkreślić słowo ewakuacja i słowo swobodnie. Krew odpowiednio ewakuowana, przy zachowaniu prawidłowych zasad higieny, nie stanowi zagrożenia dla zdrowia kobiety (chociaż nawet w prawidłowych warunkach wzrasta ciepłota ciała, a kobieta w pewnym sensie tkwi w stanie zapalnym), w przypadku zaniedbań podczas stosowania podpasek - może być przyczynkiem infekcji wstępujących, najczęściej cewki moczowej lub sromu. Nie kwestionuję ich niebezpieczeństwa, a w szczególności, gdy bywają (a nader często się to zdarza) zaniedbywane, co prowadzi do dalszej ekspansji patogennych szczepów i pociąga za sobą finalnie fatalne skutki kliniczne. Z tego powodu nie do końca widzę kubeczki u kobiet z endometriozą oraz jakimikolwiek patologiami w obrębie endometrium macicy, ale mogą okazać się kompromisowym rozwiązaniem dla osób z chorobami sromu, zewnętrznymi patologiami części pochwy czy częstymi infekcjami pęcherza moczowego. 

Krew przetrzymywana we wnętrzu pochwy w towarzystwie szyjki macicy to bezpośrednie zagrożenie zdrowia - nie wyobrażam sobie, by chirurg po wycięciu pęcherzyka żółciowego nie zamontował drenu odbarczającego, dlatego tak szokująca jest dla mnie aprobata wobec przetrzymywania krwi miesiączkowej w ciele kobiety (gdzie jest dostęp powietrza, bakterii, podwyższonej temperatury) - gdzie notabene właśnie organizm w sposób naturalny za pomocą fizjologicznego "drenu", swoistego przewężenia, odprowadza krew na zewnątrz. Zdecydowanie zalecałabym o wiele częstszą wymianę krwi miesiączkowej - z każdą godziną ryzyko skutków niepożądanych rośnie i nie cieszyłaby mnie myśl fundowania schronu kubeczkowi w ciele przez nawet 12 godzin.

Kwestią, której nie należy pomijać jest całkowity brak higieny i sterylności kubeczków (atutem jest materiał z jakiego są wykonane, ale sposób jego użytkowania i częstotliwość wymiany nie jest w żaden sposób "czysta") - przemycie akcesorium wodą i ponowny montaż w ciele, gdy silikon miał bezpośredni kontakt z potencjalnie skażoną krwią, wodą i samym, nawet chwilowym środowiskiem zewnętrznym stanowi ogromne ryzyko - nie zapominajmy, że flora bakteryjna pochwy stanowi swoistą barierę ochronną, a montaż kubeczka w wyższych piętrach prowadzi do adekwatnie większego ryzyka rozwoju zakażenia - nie sposób zamontować go próżniowo, a dodatkowo zasysa się on jedynie częściowo - mając przez cały czas kontakt z powietrzem. Dodatkowo bakterie pozostawiają biofilm, który wymaga bardziej wyrafinowanych metod sterylizacyjnych, i niestety, ale najrozsądniejszą opcją byłoby posiadanie co najmniej 2-3 kubeczków, które zostały poddane działaniom wysokiej temperatury oraz złożonym preparatom dezynfekcyjnym o szerokim spektrum działania. Skutki są naprawdę poważne - implikacją nie będzie nieprzyjemne pieczenie podczas oddawania moczu i delikatny ból w nadbrzuszu, a potwornie trudna w leczeniu powikłana infekcja dróg rodnych, wstrząs toksyczny, a nawet tragiczna w skutkach sepsa. Przecież to prowadzi do kalectwa, a bardzo często do śmierci. 

Można oczywiście bronić się, że to tylko wyjątki. Bo tak rzeczywiście jest. A na wyjątkach nie buduje się reguły. Ale czułabym się wstrętnie, gdyby z mojego polecenia na zdrowiu ucierpiała choć jedna kobieta - stąd ta patetyczność artykułu. Objawy tego typu powikłań często bywają niespecyficzne, pomijam już zupełnie fakt, że większości kobiet profilaktyka narządów rodnych jest zupełnie obca, a wizyta u ginekologa stanowi zazwyczaj potwierdzenie ciąży, dlatego w tym miejscu chciałabym zachęcić Was, Drodzy, do prostego, codziennego samobadania, a zwłaszcza regularnego poboru cytologii. Nie tylko kobiety, lecz również Panów - nowotwór jądra rozwija się równie podstępnie i wstrętnie. 

Tak jak napisałam - nie ma dobrych rozwiązań dla kobiet w czasie menstruacji, powyższe zagadnienia dotyczą również powszechnie stosowanych tamponów, dlatego wybieram dla siebie mniejsze zło i decyduję się świadomie na stosowanie podpasek. Przypadki bywają różne, dlatego nie upieram się co do słuszności wygłaszanych tez, a ostatnią cechą jaką posiadam - jest zgubna pewność. Ludzie są rożni, mają odmienne potrzeby i stanowi to znakomite pole do dyskusji -  bowiem u kogoś ta kubeczkowa metoda fantastycznie poprawi stan zdrowia dróg rodnych, a także wzmocni funkcjonalność mięśni dna miednicy, a innego wpędzi w plugawą chorobę. Tak czy inaczej, gorąco zachęcam do krytycznego myślenia i profilaktyki.

ARTYKUŁ NIE JEST SPONSOROWANY. 

Pozdrawiam ciepło,

Ewa